|
| Δευτέρα, 13 Αυγούστου 2007 |
Την παρελθούσα εβδομάδα «μετέστη εκ των προσκαίρων» ο πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευάγγελος Κρουσταλάκης . Ένας άξιος δικαστής που ετίμησε την αποστολή του και τήρησε τον όρκο του σε κρίσιμες για τη χώρα και τη Δικαιοσύνη στιγμές.
Ένας άνθρωπος με ξεχωριστή πνευματική καλλιέργεια και μεγάλο προσωπικό κύρος. Επί τη εκδημία του και αντί επικήδειου αξίζει να διασωθεί μέσω της στήλης αυτής ένα σπάνιας αξίας κείμενο που αποτελεί τον χαιρετισμό του ως Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στην Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων που έγινε στο Ηράκλειο στις 2 Νοεμβρίου 2002 και αποτελεί μνημείο υψηλού στοχασμού για θεμελιώδη ζητήματα της Δικαιοσύνης, που δυστυχώς πολλοί εν ενεργεία δικαστές αγνοούν ή αρνούνται να αντιμετωπίσουν. Ένας αληθινός ύμνος προς το δικηγορικό λειτούργημα προερχόμενος από ένα μεγάλο Δικαστή.
"Σε μια δημοκρατική κοινωνία ο δικηγόρος έχει να επιτελέσει το ύψιστο λειτούργημα. Λειτούργημα που συνδέεται με την ανακάλυψη της αλήθειας και με την εφαρμογή των κανόνων του δικαίου. Και έχει να υλοποιήσει ένα έργο που στοχεύει στην υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών. Μπροστά στην πραγματικότητα της πολύπλοκης νομοθεσίας , η ισότητα των ανύποπτων πολιτών θα ήταν κενό γράμμα αν δεν υπήρχε η βοήθεια του νομικού συμπαραστάτη, του δικηγόρου, ο οποίος επιτυγχάνει να εξισώσει τους εκ των πραγμάτων άνισους μεταξύ τους πολίτες , που είναι ακόμη πιο άνισοι και αισθάνονται ανίσχυροι έναντι της ποικιλόμορφης εξουσίας.
Μεγάλος ο ρόλος των δικηγόρων στο χώρο της Δικαιοσύνης . Υψηλή η αποστολή των Δικηγορικών συλλόγων στη σύγχρονη κοινωνία . Αντίστοιχες και οι μεγάλες ευθύνες σας. Είσαστε οι φυσικοί υπερασπιστές της δικαστικής ανεξαρτησίας και οι κυματοθραύστες απέναντι στα κύματα αμφισβήτησης του κύρους της Δικαιοσύνης.
Η δικαιοσύνη δεν είναι υπόθεση μόνο των δικαστικών λειτουργών (των δικαστών και των Εισαγγελέων). Είναι και δική σας ευθύνη και μέριμνα. Είμαστε μαζί αναγκαίοι συμμέτοχοι στην ικανοποίηση του αιτήματος ορθής απονομής της Δικαιοσύνης. Δεν μπορεί παρά να είμαστε και αναγκαίοι ομόδικοι στην αξίωση για δίκαιες δίκες. Δεν έχει κανένας μας το δικαίωμα να μονοπωλεί την αγάπη για τη δικαιοσύνη.
Ο Ελληνικός λαός στο όνομα του οποίου απονέμεται η Δικαιοσύνη, μας την έχει εμπιστευθεί και απαιτεί να μη γίνεται μάρτυρας «σκηνών ζηλοτυπίας» , οι οποίες μπορεί κάποτε να σημαίνουν υπερβολική αγάπη προς την κοινή μας «αγαπημένη» τη Δικαιοσύνη , δεν παύουν όμως να είναι πάντοτε εκδηλώσεις παθολογικές .
Ο συνήγορος του Λουδοβίκου 16ου , πρόεδρος του σώματος των δικηγόρων του Παρισιού, που ορίστηκε από αυτούς να τον υπερασπισθεί στη Συνέλευση του λαού, άρχισε την αγόρευση του ενώπιον της – εχθρικά προκατειλημμένης – για τον κατηγορούμενο Συνέλευσης με τη φράση: «υποβάλλω στη Συνέλευση την αλήθεια και το κεφάλι μου. Μπορείτε να διαθέσετε το κεφάλι μου , αφού όμως ακούσετε την αλήθεια». Πρόκειται για μια υπέροχη εικόνα της αποστολής του δικηγόρου. Επικαλείται και προσάγει την αλήθεια και γι΄ αυτή θυσιάζει και το κεφάλι του. Ότι πολυτιμότερο δηλαδή διαθέτει σ΄ αυτή τη ζωή.
Με τέτοιο πάθος και με τέτοιο πνεύμα αυτοθυσίας ας πορευτούμε στον κοινό δρόμο της Δικαιοσύνης . Μπορεί να είναι και είναι αναμφίβολα , ανηφορικός και δυσβάστακτος. Μπορεί κάποτε να μας εκτρέπει από την ευθεία είτε εμάς ,είτε εσάς. Μπορεί μερικές φορές να μας ποτίζει με πικρίες ή απογοητεύσεις . Όλα αυτά είναι ανθρώπινα και αναμενόμενα . Κατά πως έλεγε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος «η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν θεία, γι΄ αυτό δικαιούται να σφάλλει». Εκείνο που κανένας μας δεν δικαιούται να κάνει είναι να εγκαταλείψει τον αγώνα για την αλήθεια και τη Δικαιοσύνη.
 |
|||
|
