|
| Δευτέρα, 06 Ιουλίου 2015 |
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου οδήγησε σε μια συντριπτική επικράτηση του ΌΧΙ, έναεκλογικό αποτέλεσμα που αποτελείπροσωπικό θρίαμβο του πρωθυπουργού.Αυτό δεν μπορεί κανένας να το παραγνωρίσει, καθώς αν και αρχικά φαινόταν ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο, τελικά αποδείχθηκε ένας θρίαμβος του ΌΧΙ, που οφείλεται κυρίως στον πρωθυπουργό.
Βέβαια, εδώ υπάρχει μια πολύ μεγάλη αντινομία, καθώς αυτή η ευρεία νίκη μπορεί να αποδειχθεί ένας πολύ «στενός κορσές»για τον πρωθυπουργό στους χειρισμούς που έρχονται, γιατί αυτή τη στιγμή ο κ. Τσίπρας μέσα στη μεγαλειώδη νίκη του είναι και δεμένος χειροπόδαρα από την απαίτηση του ελληνικού λαού να διαπραγματευτεί μια έντιμη συμφωνία μέσα στην Ευρώπη και μέσα στο ευρώ, που από ότι φαίνεται θαείναι πολύ χειρότερη από αυτή που απέρριψε ο λαός με το υπερήφανο «όχι».
Το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, που συνεκλήθη σήμερα από τον πρωθυπουργόαποτελείαπό μέρους του και τησυνειδητοποίηση ακριβώς αυτού του γεγονότος. Γιατί ακριβώς επειδή ο κ. Τσίπρας δεν αισθάνεται βολικά μέσα στον θρίαμβό του, καθώς είναι ο μόνος που γνωρίζει την αλήθεια και την ζοφερή πραγματικότητα, αναγκάστηκε να καλέσει εσπευσμένα το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών και μάλιστα σε μια στιγμή που κανένας δεν θα περίμενε,ειδικά μετά το συντριπτικό αποτέλεσμα της Κυριακής, με προφανή σκοπό να μοιραστεί με τους άλλους αρχηγούς την μεγάλη ευθύνη για τους δύσκολους χειρισμούς και τις σκληρές αποφάσεις που έρχονται .
Η κίνηση αυτή θα ήταν λογική τότε που όλα τα θέματα της διαπραγμάτευσης βρίσκονταν μεταξύ σφύρας και άκμονος, προ τετραμήνου.Πάντως,αποτελεί ευχή όλων μας η συναινετική κίνηση αυτή του πρωθυπουργού να είναι ουσιαστική και να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα, που έχει πολύ ανάγκη η ελληνική κοινωνία στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για ένα νέο μνημόνιο.Στα πλαίσια της ίδια προσέγγισης θα πρέπει να αξιολογηθεί και η κίνηση του Γ. Βαρουφάκη, ο οποίος ήδη χθες πανηγύριζε, γιατί θεωρούσε ότι ο θρίαμβος του πρωθυπουργού είχε αντανάκλαση στον ίδιο και ουσιαστικά ήταν και δικός του. Εντούτοις σήμερα είδαμε την παραίτησή του, παρά το αποτέλεσμα και μάλιστα κάτω από συνθήκες οι οποίες κάθε άλλο παρά προοιωνίζουν το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος αυτό το «όχι» να το τιμήσει και στο εξωτερικό.
Το «όχι» εξωτερίκευσε την πενταετή πίκρα του λαού
Το αποτέλεσμα αποτελεί μια ήττα τόσο για τη Νέα Δημοκρατία αλλά και για τον Αντώνη Σαμαρά. ΗΝέα Δημοκρατία έπρεπε να ήταν πιο καταγγελτική, όσον αφορά την διαδικασία προκήρυξης του δημοψηφίσματος, η οποία παραβίασε όλα τα δεδομένα και όλες τιςκαλές πρακτικές, σχετικά με ανάλογες περιπτώσεις δημοψηφισμάτων. Η στενότητα του χρόνου έδωσε την δυνατότητα για αυτό το συναισθηματικά εκρηκτικό «όχι», ενώ η λογική επεξεργασία των δεδομένων του δημοψηφίσματος δεν είχε την απαραίτητη χρονική άνεση να γίνει αντικείμενο του δημοσίου διαλόγου. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος ήταν ουσιαστικά το πρόσχημα για να εξωτερικευθεί η πίκρα πέντε χρόνων του ελληνικού λαού, με αποτέλεσμα, όπως είδαμε, το συναίσθημα να είναι εκείνο που επικράτησε.
Η Ν.Δ. πρέπει να επανασυνδεθεί με τα ιδεολογικά της ερείσματα
Ο Αντώνης Σαμαράς όφειλε να έχει παραιτηθεί ήδη τη νύχτα της ήττας της Ν.Δ. την 25η Ιανουαρίου,όπως όφειλε στον εαυτό του, την ιστορία του, το κόμμα και στις επερχόμενες εξελίξεις.Εξελίξεις που θα ήταν διαφορετικές εάν είχε ήδη από τότε παραιτηθεί, με αποτέλεσμα η Ν.Δ., κατά την διάρκεια του πενταμήνου που έχει μεσολαβήσει, θα είχε επικεφαλής ένα φρέσκο πρόσωπο, θα είχε το δικαίωμα να έχει ένα λόγο που δεν θα ακυρώνεται από την μόνιμη επωδό του «τι να μας πείτε εσείς, αφού σας είδαμε και σας κρίναμε». Εάν ο κ. Σαμαράς είχε παραιτηθεί τότε,ως όφειλε, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο λογικά και ευμενή για την ίδια την εξέλιξη στο κόμμα. Εν προκειμένω, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει η Ν.Δ. είναι να επανασυνδεθεί με τα ιδεολογικά της ερείσματα, εκείνα που έχουν καταστατική σημασία για την ύπαρξή της. Πρέπει να αποκατασταθεί η ιδεολογική κανονικότητα του κόμματος,καθώς η μελλοντική πορεία της Ν.Δ. δεν είναι θέμα του πολιτικού υλικού που την απαρτίζει, είναι θέμα των ιδεών από τις οποίες εμφορείται. Άλλωστε στην πολιτική αυτό που έχει αξία είναι να επενδύεις ιδέες στα πράγματα. Η Ν.Δ. οφείλει να στραφεί εκ νέου στον μεσαίο χώρο και να αποστραφεί των ακροδεξιών φασιστικών μορφωμάτων, να γίνει εκ νέου αρεστή στον λαό.
Καλοδεχούμενος ο Κώστας Καραμανλής στην ηγεσία της Ν.Δ.
Θα ήταν καλοδεχούμενη τυχόν επιστροφή του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία του κόμματος. Κακώς κάποιοι, μετά την ανακοίνωσή του Καραμανλή για το δημοψήφισμα, έσπευσαν να τον συναθροίσουν συλλήβδην με όλους εκείνους που μίλησαν δημόσια υπέρ του ναι.Και αυτό γιατίο λόγος του Κώστα Καραμανλή είχε μια βαρύνουσα σημασία και μια σπουδαιότητα,καθώς ήταν η πρώτη φορά που η ηγετική αυτή μορφήτης παράταξης μίλησε μετά από πολύ καιρό και μάλιστα χωρίς να λαμβάνει συγκεκριμένη κομματική θέση, αλλά γιατί το καλούσε η περίσταση να δώσει κι αυτός το στίγμα του, στο πως έπρεπε να διαχειριστεί η πραγματικότητα και οι πολίτες αυτές τις κρίσιμες ώρες. Και στις παρατηρήσεις όσων λένε ότι ο Καραμανλής επανεμφανίστηκε αργά στο πολιτικό σκηνικό, ο Κώστας Τζαβάραςθυμίζει τα λόγια τουΛούντβιχ Βίτγκενστάιν, στην τελευταία πρόταση της πολύ πραγματείας του TractatusLogico-Philosophicus: «όποιος δεν έχει να πει τίποτα, αυτός πρέπει να σιωπά». Εάν αυτό το είχαμε τηρήσει στην πολιτική, τα λόγια στην πολιτική θα εξακολουθούσαν να έχουν αξία και οι πράξεις μια σημασία.
 |
|||
|
