|
| Δευτέρα, 02 Ιουλίου 2007 |
Όλοι οι άνθρωποι φέρουν μαζί τους ένα σύνολο λέξεων, τις οποίες χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τις πράξεις , τις πεποιθήσεις και τις ζωές τους» Richard Rorty
Πολύ ενδιαφέρουσα πράγματι η συνέντευξη που παρεχώρησε ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Σημίτης στην «Ημερησία του Σαββάτου» της 30-6-07.
Όχι τόσο για το περιέχομενο της που εξαντλείται σε ρηχές εκτιμήσεις της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης ,αλλά κυρίως για τον σκληρό και εντελώς ανοίκειο για πρώην υψηλό πολιτειακό παράγοντα τρόπο, με τον οποίο ο κ. Σημίτης καταφέρεται εναντίον του προσώπου του σημερινού Πρωθυπουργού : «Ο κ. Καραμανλής μου θυμίζει λίγο τον …. Κωνσταντάρα με τις τυποποιημένες παντομίμες του», «Κοινοτυπίες πλην όμως….με στυλ» χαρακτήρισε ο καθηγητής κ. Σημίτης τις ομιλίες του Πρωθυπουργού.
Είναι ν΄ απορεί κανείς πως ένας τόσο συντηρητικός στους τρόπους και στην εν γένει εξέλιξη του στο δημόσιο βίο της χώρας πολιτικός επέτρεψε στον εαυτό του μια τόσο χονδροειδή απρέπεια.
Η παρομοίωση του Πρωθυπουργού της χώρας με τον γνωστό κωμικό του Ελληνικού κινηματογράφου είναι τόσο άστοχη και τόσο εμπαθής που δεν μπορεί να μειώσει την αξία και το κύρος του κ. Καραμανλή ως πρωταγωνιστή του πολιτικού τοπίου. Είναι όμως βέβαιο ότι αφαιρεί αρκετή από την σοβαρότητα αυτού που την χρησιμοποιεί ως θεμιτό πλήγμα κατά του πολιτικού αντιπάλου του.
Αναμφίβολα το λεξιλόγιο των πολιτικών δεν επιτρέπεται σε πολιτισμένες συνθήκες διεξαγωγής του πολιτικού αγώνα να υπηρετεί την ευτέλεια και την χυδαιότητα.
Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση οι δηλώσεις αυτές του πρώην Πρωθυπουργού δικαιολογούν την προβολή δυο περαιτέρω αντιρρήσεων.
ʼραγε γιατί η έξοδος από το πηγάδι της πολιτικής μοναξιάς του κ. Σημίτη πρέπει να συνοδεύεται από βαρύγδουπες και πομπώδεις πλην ανούσιες δηλώσεις. Οι ηχηρές λέξεις δεν αρκούν για να καλύψουν την γύμνια των ιδεών, την αμηχανία των τρόπων , την ανυπαρξία των στόχων. Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει γλωσσικό. Εστήριξε την οικοδόμηση του ιδεολογικού του κόσμου σε μια εσφαλμένη χρήση της γλώσσας.
Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται και μέσα από τις επίμαχες εκφράσεις του πρώην Πρωθυπουργού , που αποδίδει στον κ. Καραμανλή την μορφή της «κοινοτυπίας». Τέτοια όμως λέξη με το νόημα που της δίνει η δήλωση του κυρίου καθηγητή δεν απαντά στην Ελληνική γλώσσα . Αυτή που προφανώς ήθελε να χρησιμοποιήσει ο κ. Σημίτης είναι η ορθή λέξη «κοινοτοπία». Ένα τέτοιο διανοητικό «σαρδάμ» , μπορεί εύκολα να συγκριθεί με τους γλωσσικούς τρόπους κάποιου Έλληνα κωμικού .
Το δύσκολο ίσως είναι για τον κ. Σημίτη, να συσχετίσει με την Πρωθυπουργική θητεία τα συγκλονιστικά λόγια του Τζ. Όργουελ: «Πρακτικές που είχαν εγκαταλειφθεί από καιρό …όχι μόνο έγιναν κοινές , αλλά τις ανέχτηκαν και μάλιστα τις υπερασπίστηκαν άνθρωποι που θεωρούσαν τους εαυτούς τους φωτισμένους και προοδευτικούς» (1984, εκδ. Κάκτος)
 |
|||
|
