Αρχική Σελίδα → Όλα τα Νέα σε λίστα → Παρεμβάσεις

Κώστας Τζαβάρας: Από τις στάχτες των λόγων του βουλετή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παναγούλη δεν μπορεί να οικοδομηθεί ούτε η ευπρέπεια ούτε η ελευθερία

Ο Αναπληρωτής υπουργός ΠΑΙΘΠΑ αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού κ. Κώστας Τζαβάρας στα πλαίσια της ομιλίας του στη βουλή για τον προϋπολογισμό του 2013 , απάντησε  στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ  Στάθη Παναγούλη  για τις απειλές που εκτόξευσε εναντίον όσων  βουλευτών ψήφισαν το μνημόνιο , ότι θα δολοφονηθούν από το λαό.

Ειλικρινά λυπάμαι είπε ο κ. Τζαβάρας , γιατί τέτοιου είδους συμπεριφορές όσο ακραίες και αν θεωρούνται ρητορικά στηρίζονται σε ένα ηθικο-διανοητικό επίπεδο με το οποίο και εγώ προσωπικά, αλλά και πολλοί συνάδελφοι απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής αισθάνονται ξένοι και το καταδικάζουμε ως αποκρουστικό , καθώς  από τις στάχτες των λόγων του κ. Παναγούλη δεν πρόκειται τίποτα να διατηρηθεί στη μνήμη αυτών των ανθρώπων που σήμερα αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο του τόπου μας. Σε αυτές τις στάχτες, λοιπόν, δεν μπορεί να οικοδομηθεί ούτε η ευπρέπεια ούτε η ελευθερία που απαιτεί η κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία

Το πνεύμα και το κλίμα αυτής της Αίθουσας που υπηρετεί την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας επιτρέπει από του Βήματος αυτού ,να εκστομίζονται και υπερβολές και ακραίες λεκτικές επινοήσεις. Γι’ αυτό θα σεβαστώ την τελευταία αποστροφή του λόγου του προλαλήσαντος συναδέλφου και πράγματι θα θεωρήσω ότι η προτροπή του αποδίδει το πνεύμα της παράταξής του αναφορικά με τα τόσο σοβαρά και σπουδαία ζητήματα για τα οποία η Κυβέρνηση έχει την πρότασή της ενσωματωμένη στο συζητούμενο Προϋπολογισμό.

Αυτό, όμως, που μου είναι αδιανόητο να δεχθώ, γιατί αυτό επιβάλλει αυτός ο ιερός χώρος, είναι οι απρέπειες εκείνων, οι οποίοι χρησιμοποιούν το βήμα της ελευθερίας του λόγου, αυτό το Βήμα εδώ, προκειμένου να εκστομίσουν απειλές και ύβρεις. Απειλές στους πολιτικούς τους αντιπάλους, ύβρεις σε εκείνους με τη γνώμη των οποίων δεν συμφωνούν. Και αναρωτιέμαι: πόσο ελάχιστα δημοκρατικός πρέπει να είναι αυτός ο οποίος δεν ανέχεται να ακούει μια διαφορετική άποψη και κυρίως αυτός ο οποίος με έναν τρόπο αυθαίρετα ολοκληρωτικό αισθάνεται ότι είναι ο εγγυητής της πορείας αυτού του τόπου σε κάποιο σκοπό;

Και όμως, μέσα από τα γραπτά κείμενα μεγάλων διανοουμένων και φιλοσόφων, τους οποίους κάποιοι από τους εκλεκτούς συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και ενστερνίζονται, μας έρχεται μια πολύ σημαντική διαπίστωση. Ότι η ιστορία είναι μια διαδικασία χωρίς υποκείμενο και χωρίς σκοπό. Αυτοί εδώ που έρχονται σήμερα για να απειλήσουν τους Υπουργούς αυτής της Κυβέρνησης, λέγοντάς τους ότι θα οδηγηθούν στο Ειδικό Δικαστήριο, δεν χρειάζεται να το πω εγώ ότι συμφωνούν με τη Χρυσή Αυγή. Γιατί το ίδιο ακούσαμε και από τα χείλη των συναδέλφων εκείνης της παράταξης. Αλλά το σοβαρότερο είναι ότι φτάνουν στο σημείο να απειλούν λειτουργούς του κράτους, νομιμοποιημένους δημοκρατικά με λιντσάρισμα.

Ο κ. Ευστάθιος Παναγούλης, φορέας ενός ενδόξου ονόματος προς το οποίο πράγματι υποκλίνεται η δημοκρατία, πλην όμως, από τις στάχτες των λόγων του δεν πρόκειται τίποτα να διατηρηθεί στη μνήμη αυτών των ανθρώπων που σήμερα αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο του τόπου μας. Σε αυτές τις στάχτες, λοιπόν, δεν μπορεί να οικοδομηθεί ούτε η ευπρέπεια ούτε η ελευθερία που απαιτεί η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, προκειμένου να αποδειχθεί ότι μέσα σε αυτήν την Αίθουσα ο λαός έχει τη δυνατότητα να βλέπει τους αντιπροσώπους να διασταυρώνουν επιχειρήματα, να αγωνίζονται ο καθένας με τον τρόπο του, να προσπαθεί να βγαίνει πάντοτε η καλύτερη γνώμη, η ορθότερη σύνθεση.

Ειλικρινά λυπάμαι, γιατί τέτοιου είδους συμπεριφορές όσο ακραίες και αν θεωρούνται ρητορικά στηρίζονται σε ένα ηθικο-διανοητικό επίπεδο με το οποίο και εγώ προσωπικά, αλλά και πολλοί συνάδελφοι απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής αισθάνονται ξένοι και το καταδικάζουμε ως αποκρουστικό. Είναι το επίπεδο που διανοητικά προδίδει ευήθεια και θα έλεγα ότι ηθικά είναι πληθωρικό σε αναισχυντία.

Με τις σκέψεις αυτές θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στον Προϋπολογισμό, ο οποίος σχετικά με τις δαπάνες που προβλέπει για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μπορεί να είναι περιοριστικός αναμφίβολα κατά το ποσό των 53.327.000 ευρώ και να προβλέπει το ποσό συνολικά των 250 εκατομμυρίων ευρώ αλλά όλα αυτά, με ένα πνεύμα κοινής προσπάθειας από τα στελέχη του πρώην Υπουργείου Πολιτισμού που σήμερα, πράγματι, έχει διακριτή ύπαρξη και παρουσία και μου το έχει εμπιστευθεί ο Πρωθυπουργός, γιατί σε αυτή τη χώρα ο πολιτισμός είναι ένα από τα βάθρα στα οποία στηρίχθηκε και η δημοκρατία.

Γιατί τι άλλο είναι η δημοκρατία, παρά μια πολιτιστική επινόηση για τη διαχείριση των κοινών πραγμάτων. Και αυτήν ακριβώς την πολιτιστική κληρονομιά είναι βέβαιο ότι οποιαδήποτε εκατομμύρια και αν χρειαστεί να δαπανηθούν δεν πρόκειται να την προστατεύσει τόσο πολύ το χρήμα όσο η ηθική ποιότητα των ανθρώπων και κυρίως η ηθική ποιότητα των συλλογικών δράσεων.

Είναι δε, προφανές ότι οι προσπάθειες τις οποίες έχουμε ήδη οργανώσει και στις οποίες θα αφοσιωθούμε στο προσεχές διάστημα –μάλιστα ήδη έχουμε αρχίσει, αλλά από το 2013 θα είναι πράγματι η κορύφωση αυτών των προσπαθειών- αναφέρονται στα εξής:

Πρώτον, θα χρειασθεί –και ήδη το έχουμε κάνει- να εντατικοποιήσουμε τους ρυθμούς απορρόφησης των οικονομικών πόρων που προέρχονται από το ΕΣΠΑ. Ήδη αυτή τη στιγμή το Υπουργείο Πολιτισμού έχει μετατρέψει σε ένα απέραντο εργοτάξιο την Ελλάδα, αφού σήμερα αυτή την ώρα που μιλάμε πεντακόσια είκοσι δύο έργα εκτελούνται και θα φτάσουν στο ύψος της δαπάνης των 600.000.000 ευρώ, πέρα δηλαδή, από τα χρήματα, τα οποία προβλέπονται γι’ αυτές τις δραστηριότητες στον Προϋπολογισμό.

Επιπλέον, μέσα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ήδη το Υπουργείο Πολιτισμού από τις αρχές του 2012 και μέχρι το τέλος, έχει απορροφήσει 112.000.000 και προβλέπεται με τις συνέργιες και με τους σχεδιασμούς που έχουν γίνει για 2013, να έχουμε απορροφήσει πάνω από 120.000.000 ευρώ.

Με βάση, λοιπόν, αυτά τα δεδομένα θεωρώ ότι υπάρχει πάντα μια διέξοδος -ειδικά στο χώρο αυτό πολιτισμού - μέσα από την οποία μπορούμε να κάνουμε και να πραγματοποιούμε σχέδια χωρίς να στηριζόμαστε αναγκαία σε χρήματα τα οποία προέρχονται από τον κρατικό Προϋπολογισμό με σκέψεις πάντα σε δράσεις όπως είναι η νομοθετική πρωτοβουλία που θα φέρουμε εντός των ημερών για την αναμόρφωση του θεσμού της χορηγίας, ενός θεσμού πράγματι, που και στο παρελθόν, αλλά ευελπιστούμε και στο μέλλον θα αποδειχθεί μια από τις βασικές χρηματοδοτήσεις των έργων του πολιτισμού που προέρχεται από την κοινωνία.

Και πέρα από όλα αυτά έχει πολύ μεγάλη σημασία να πούμε ότι σήμερα το Υπουργείο Πολιτισμού με τη διακριτή του λειτουργία στα πλαίσια της συγχώνευσης του με το Υπουργείο της Παιδείας έχει καταφέρει να απασχολεί σε όλη την Ελλάδα τρεις χιλιάδες διακόσιους εργαζόμενους, πέραν του προσωπικού που έχει το Υπουργείο αυτό. Αυτό σημαίνει ότι στα έργα που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ έχουμε τη δυνατότητα να απασχολούμε περισσότερες από εκείνους, που είναι ήδη διορισμένοι ως δημόσιοι υπάλληλοι ή ως συνδεόμενοι με σχέση ιδιωτικού δικαίου με το δημόσιο.

Επίσης, είναι προφανές ότι με τον τρόπο που εκτελούνται αυτά τα έργα, δηλαδή την αυτεπιστασία, έχουμε τη δυνατότητα τα χρήματα των 600.000.000 που ανέφερα, να χρησιμοποιούνται για να γίνεται αιμοδοσία της τοπικής κοινωνίας, αφού με το σύστημα της αυτεπιστασίας στις τοπικές κοινωνίες γίνονται οι προμήθειες ή πληρώνονται οι απασχολούμενοι επιτόπιοι εργάτες και υπάλληλοι.

Με αυτές τις σκέψεις, λοιπόν, θεωρώ ότι στον πολιτισμό θα δώσουμε τον αγώνα, ώστε η κρίση να μην επέμβει με τον ίδιο περιοριστικό τρόπο που επεμβαίνει σε άλλες πτυχές της κρατικής δραστηριότητας.
Σας ευχαριστώ πολύ.