|
| Δευτέρα, 11 Ιουνίου 2007 |
Φυραίνει ο τόπος ολοένα χωματένιο σταμνί .Γ Σεφέρης , Θερινό Ηλιοστάσι
Φυραίνει ο τόπος καθημερινά και ακατάπαυστα. Φυραίνει γιατί παραμένει προσηλωμένος σε παρωχημένα στερεότυπα σκέψης και δράσης , σε άγονα φαντάσματα . Γιατί αφήνεται μοιρολατρικά να τον παρασύρουν φρακαρισμένα μυαλά.
Γιατί αποδέχεται άκριτα και αδιαμαρτύρητα τiς υπεκφυγές και τις δικαιολογίες εκείνων που ευθύνονται για το σημερινό του κατάντημα.
Σ΄ ένα τόπο που η δημοσιότητα κατακλύζεται καθημερινά με αποβλακωτικά μηνύματα αυτό-εγκωμιαζομένων κοινωνικών και πολιτικών μάγων , η κοινωνική πραγματικότητα υποφέρει από μια νοσηρή ακινησία , παρ΄ όλο που σε κάθε ευκαιρία και από τις πλέον ασήμαντες αφορμές συμβαίνει κάθε φορά να κινητοποιούνται με τον πιο θεαματικό τρόπο όλοι οι θεσμικοί , κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου.
Πώς αλήθεια έχουμε επιτύχει ν α μην γίνεται τίποτε δημιουργικό στον ευλογημένο αυτό τόπο, παρ΄ όλο που καθημερινά όλοι μας πλειοδοτούμε σε προσφορά γενναίων λόγων ,σπουδαίων προτάσεων και αποφασιστικών παρεμβάσεων , για την εξυπηρέτηση του γενικού καλού. Δεν περνά ημέρα χωρίς να εκδηλωθεί κάποια σημαντική πρωτοβουλία από Δημάρχους ,Βουλευτές , προέδρους , διευθυντές πάσης τάξεως πολιτευόμενους . Ο τοπικός τύπος καθημερινά προβάλλει πρωτοβουλίες και δραστηριότητες που απεργάζονται την αλλαγή, την αναβάθμισή και την πρόοδο του τόπου. Παρ΄ όλα αυτά την κρίσιμη στιγμή κάτι συμβαίνει και οι προσδοκίες ματαιώνονται , οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο διαψεύδονται . Ο αγώνας αποβαίνει άγονος , οι πρωτοβουλίες καταλήγουν σε αποτυχία. Οι κινητοποιήσεις αποδεικνύονται άκαρπες. Ο τόπος φυραίνει κάτω από ένα αίσθημα γενικευμένης αγωνίας για την αγονία ( δηλ. την ακαρπία και αποτελεσματικότητα ) όσων έχουν την εξουσία και την αρμοδιότητα να επηρεάζουν την την κοινωνική ζωή με τις αποφάσεις τους .
Υπάρχει επιτακτική ανάγκη για μια άλλη αντίληψη , για μια διαφορετική μέθοδο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής καθυστέρησης και της πολιτισμικής απομόνωσης που αντιμετωπίζει ο τόπος .
Ο εκσυγχρονισμός των υποδομών , η βελτίωση των παρεχομένων στον πολίτη δημοσίων και αυτοδιοικητικών υπηρεσιών , η προστασία του φυσικού και το ανθρωπογενούς περιβάλλοντος η αειφόρος ανάπτυξη χρειάζεται να γίνουν επί τέλους αντικείμενο ενός υπεύθυνου ειλικρινούς και γόνιμου δημόσιου διαλόγου.
Σ΄ αυτό τον διάλογο αρκεί όλοι όσοι θέλουν και μπορούν να εισφέρουν γόνιμες ιδέες , πρέπει να έχουν θέση. Αρκεί να προσέρχονται με αίσθημα ευθύνης και αίσθηση του μέτρου. Χωρίς την επικοινωνιακή υποστήριξη του προσωπικού τους «αγιογράφου» .
Επί τέλους για να παύσουν οι προσπάθειες μας να είναι σαν των Τρώων και να απαλλαγούμε από την συλλογικής μας αναποτελεσματικότητα , πρέπει να αποδεχθούμε επειγόντως ότι η μοίρα του τόπου είναι το πιο σημαντικό μέγεθος από την προσωπική μας ανάδειξη.
Το αξίωμα προσφέρει τιμή και παράγει αξία. Μην το λησμονούμε.
 |
|||
|
