Αρχική Σελίδα → Όλα τα Νέα σε λίστα → Aρθρα

Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στην Πλατεία Συντάγματος είναι όντως κάτι πρωτόγνωρο στα μεταπολιτευτικά χρονικά.

Χιλιάδες πολίτες αυθόρμητα, ειρηνικά, διακομματικά και διαταξικά εκφράζουν την αγανάκτησή τους απέναντι σε μία κυβερνητική πολιτική που εδώ και δεκαοκτώ μήνες «βιάζει» θεσμικά, νομοθετικά και επικοινωνιακά τη ζωή τους.

Ο Γ. Παπανδρέου πέτυχε την 4η Οκτωβρίου 2009 να τιμηθεί από το Λαό με το αξίωμα του Πρωθυπουργού και την εντολή να εφαρμόσει το σχέδιό του για την έξοδο της χώρας από την οικονομική και κοινωνική κρίση.

«Λεφτά Υπάρχουν» διαβεβαίωνε και «Σχέδιο Εξόδου από την Κρίση διαθέτω» ισχυριζόταν. Αυξήσεις μισθών και ενισχύσεων κοινωνικής αντίληψης υποσχόταν. Παράλληλα κατακεραύνωνε με μύδρους την αναξιόπιστη κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή στην οποία φόρτωνε την καταβαράθρωση της αξιοπιστίας του Κράτους και την διασπάθιση του δημόσιου πλούτου σε πελατειακές «εξυπηρετήσεις».

Δέκα οκτώ μήνες μετά η κατάσταση στην οικονομία και στην κοινωνία είναι δυστυχώς απείρως δεινότερη από εκείνη που παρέλαβε. Οι πλάνες διαλύθηκαν πλέον, οι συκοφαντίες κατέρρευσαν, οι υποσχέσεις έμειναν ανεκπλήρωτες, οι προσδοκίες διαψεύστηκαν. Η κοινωνία εμπιστεύθηκε τα λόγια του Γ.Παπανδρέου και έδωσε σ’αυτόν πίστωση χρόνου για να υλοποιήσει το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Εις μάτην όμως. Τα μεγάλα λόγια αποδείχθηκαν ψεύτικα και η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να κυβερνήσει αποτελεσματικά και σωτήρια τον τόπο δεν απέβη μόνο άκαρπη αλλά οδήγησε την χώρα σε μία πρωτοφανή τραγωδία. Οι άστοχες επιλογές του στην κατάρτιση του Μνημονίου χωρίς προηγούμενη διαπραγμάτευση και χωρίς συνεννόηση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις προκάλεσε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα.

Οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων, η υπερφορολόγηση επιχειρήσεων, η καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων και η αδυναμία του να επέμβει και να καταλύσει τα κομματικά τσιφλίκια που είχε στήσει το ΠΑΣΟΚ στις ΔΕΚΟ είναι σήμερα οι ενεργές αιτίες που βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση, τις επιχειρήσεις στον αφανισμό και την κοινωνία στην ανεργία. Η δυστυχία και η κατάθλιψη κυριαρχούν παντού. Η ολέθρια για την κοινωνία και την οικονομία διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προκάλεσε ένα γενικευμένο αίσθημα κοινωνικής αδικίας που με την σειρά του τροφοδοτεί και εμψυχώνει την αγανάκτηση των πολιτών. Ένα κοινωνικό συναίσθημα που ήδη μετατράπηκε σε κίνημα. Το κίνημα των πλατειών. Το κίνημα αμφισβήτησης του πολιτικού και ηθικού δικαιώματος μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης να παίρνει μέτρα οικονομικής και κοινωνίας αναμόρφωσης που ξεπερνούν το όριο της θυσίας που μπορεί να προσφέρει για την έξοδο από την κρίση ο κάθε πολίτης με βάση τις αρχές της ισότητας και της δικαιοσύνης.

Η Κυβέρνηση του Γ.Α.Παπανδρέου είναι ανίκανη πλέον να πείσει τον Λαό γιατί εξέπεσε ηθικά, ιδεολογικά και πολιτικά.
Η Κοινωνία δεν ανταποκρίνεται πια ούτε και παρακολουθεί τις κυβερνητικές εξαγγελίες, γιατί δεν υπηρετούν ένα σχέδιο πραγματικής εξόδου από την κρίση αλλά μονίμως επιχειρούν να πετυχαίνουν την επικοινωνιακή διαχείριση ενός ικανοποιητικού στα λόγια παρόντος αναβάλλοντας όσο γίνεται πιο πολύ την λήψη των αναγκαίων αποφάσεων.
 
Είναι σαφές ότι σ’ αυτήν την κρίσιμη ιστορική στιγμή το κενό που αφήνει η ακυβερνησία μπορεί να το καλύψει η πρωτοβουλία των πολιτών. Η κινητοποίηση των αγανακτισμένων πολιτών που συρρέουν κάθε ημέρα στις πλατείες και επιχειρούν με διαδικασίες φαντασιακής θέσμισης της κοινωνίας να απαντήσουν στις απαιτήσεις του καιρού.

ʼραγε από μία τέτοια διαδικασία μπορεί να αναδυθεί ένα συλλογικό πολιτικό υποκείμενο ικανό να οδηγήσει την κοινωνία σε ρότα ασφαλούς και ειρηνικής πλεύσης;
Κανείς επ’αυτού δεν μπορεί να αποφανθεί μετά βεβαιότητος.
Η γνώση της ιστορίας διδάσκει ότι η αγανάκτηση και η οργή του Λαού πολλές φορές συνέβη να τροφοδοτήσουν κοινωνικές διεργασίες υπέρβασης των εμποδίων που δυσκολεύουν την δημιουργική πορεία του έθνους.

Μπορεί όμως από αυτές τις εκδηλώσεις να μην προκύψει κάτι ικανό να αντιμετωπίσει την απειλή της κατάρρευσης της ρυθμιστικής δομής της κοινωνίας, από την οποία κινδυνεύει πραγματικά η χώρα σήμερα.

Όμως είναι βέβαιο ότι η εισβολή των χιλιάδων αγανακτισμένων πολιτών στο προσκήνιο της Ιστορίας με αξιώσεις εγκαθίδρυσης ενός νέου παραδείγματος πολιτικής ζωής πιο δίκαιης, πιο εύτακτης, πιο ανοικτής στις παρεμβάσεις πολιτών, θωρακισμένης απέναντι στην διαφθορά και προσανατολισμένης σε αξίες που το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν θέλησε να ενσωματώσει.
 
Ο εκδημοκρατισμός των κομμάτων, η διαρκής δημοκρατία, η παραδειγματική τιμωρία των επίορκων πολιτικών, η βουλευτική αξιοπρέπεια και η κοινοβουλευτική ευταξία, ο διαρκής και αποτελεσματικός έλεγχος του «πόθεν έσχες» των μελών του πολιτικού συστήματος (βουλευτών, υπουργών, δημάρχων, κ.ο.κ.) είναι μερικές από τις ιδέες που πρέπει να ενταχθούν στο αξιακό οπλοστάσιο της νέας Ελληνικής Πολιτείας.

Ας ευχηθούμε λοιπόν οι εξελίξεις να δικαιώσουν αυτές τις σκέψεις, ώστε να μην χρειαστεί στο εγγύς μέλλον να αντιμετωπίσουμε ως ιστορικό ενδεχόμενο ένα άλμα στο χάος.