|
| Δευτέρα, 02 Απριλίου 2007 |
«Τάσσομαι μάλλον υπέρ μιας σκέψης η οποία εντάσσεται στον κανόνα του παιχνιδιού του κόσμου επειδή αν αυτή παίζει ένα άλλο παιχνίδι δεν έχει πλέον επιρροή»
jean Baudrilard 
Tην Τρίτη 6 Μαρτίου, πέθανε στο Παρίσι ο Ζαν Μποντριγιάρ. Ο κοινωνιολόγος και ο φιλόσοφος που τα τελευταία σαράντα χρόνια άνοιξε νέους δρόμους κριτικής προσέγγισης των φαινομένων της καθημερινής κοινωνικής ζωής . Με κριτική σχεδόν εικονοκλαστική διάθεση απέναντι στις κατεστημένες παραδοχές του καιρού μας ανέτρεψε βασικά «αυτονόητα» πάνω στα οποία είχε στηρίξει η μεταπολεμική Ευρωπαϊκή αριστερά το όραμα και το πρόγραμμα της για ένα δικαιότερο και καλύτερο κόσμο (βλ. La Gauche Divine κ.α)
Πολέμιος του σταλινισμού , αντίθετος με τις αρχές τόσο του ορθόδοξου όσο και καθε αιρετικής μορφής μαρξισμού , εισήλθε στον κόσμο των μεγάλων κοινωνικών διανοητών του 20ου αιώνα με το μνημιώδες έργο του «Για μια κριτική της Πολιτικής οικονομίας του Σημείου» (εκδΓαλλιμαρδ 1972) . Σ΄ αυτό διατυπώνει την θέση ότι οι ιδεολογίες είναι όπως οι μόδες. Ανάγονται σε συστήματα σημείων –συμβόλων-ομοιωμάτων , τα οποία ευρίσκονται σε μια αδιάκοπη κυκλοφορία μέσα στην κοινωνία . Καθένας καταναλώνει ή φορεί τα σημεία που επιλέγει και μέσω αυτών αποκτά την αναγνώριση που επιθυμεί .
Κάτω από τις συνθήκες αυτές είμαστε καταδικασμένοι να χάνουμε συνεχώς την εσχάτη ουσία της πραγματικότητας που σε τελική φάση καταντά να μην αντιφάσκει με τις ψευδαισθήσεις που παράγουν τα συστήματα αυτά των ιδεολογικών προσομοιώσεων .
Διαστάσεις θρύλου έχει αποκτήσει η πολεμική που άσκησε το 1991 στην παντοδυναμία των μέσων μαζικής ενημέρωσης για τον τρόπο που προβάλλουν σε πλάνητικό επίπεδο τον πόλεμο του Κόλπου. La Gouerre de Golf ή n; pas eu lieu ! O Πόλεμος του Κόλπου δεν συνέβη ποτέ ! Κατήγγειλε με την προκλητική αυτή διατύπωση το γεγονός ότι ο πόλεμος αυτός υπήρξε ένα εικονικό δημιούργημα των μεγάλων τηλεοπτικών συγκροτημάτων .
Δυστυχώς όμως για το θάνατο του Ζαν Μποντριγιάρ στην Ελληνική Επικράτεια της ενημέρωσης δεν υπήρξε κανένα αφιέρωμα . Αλλά και κανείς από τους «αγωνιστές» της ΠΟΣΔΕΠ κοινωνιολόγος ή πολιτικός επιστήμονας αισθάνθηκε την ανάγκη να απευθύνει σ΄ ΄ένα τόσο σημαντικό στοχαστή ένα ελάχιστο Requiem. 
Ίσως τα μέλη της Ελληνικής Πανεπιστημιακής κοινότητας που από το 1982 απέκτησαν νομοθετικά τη δυνατότητα να εξελίσσονται υπηρεσιακά από βοηθοί καθηγητού σε λέκτορες , επίκουροι , αναπληρωτές κ.ο.κ, να θέλουν με την σιωπή τους αυτή να δηλώσουν την αντίθεση τους στον τρόπο με τον οποίο ο Ζαν Μποντριγιάρ έγινε το έτος 1972 καθηγητής (professeur) της κοινωνιολογίας στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο Patis- X(Nanterre) της Γαλλίας .Παρόλο που οι βασικές του Πανεπιστημιακές του σπουδές έγιναν στο τομέα της Γερμανικής φιλολογίας . Σε κάθε περίπτωση όμως η λέξη «pro-fesseur» λατινικής προελεύσεως (profiteor-professus sum) σημαίνει δηλώνω δημοσίως, υπόσχομαι , δεσμεύομαι Επαγγέλομαι –διδάσκω ως καθηγητής (professer) σημαίνει ότι δίνω ένα έλεγχο δεσμευόμενος ως προς την ευθύνη μου….σημαίνει ότι δηλώνω μεγαλοφώνως αυτό που είμαι, αυτό που πιστεύω, αυτό που θέλω να είμαι , ζητώντας από τον άλλο να δώσει πίστη στο λόγο μου ως προς αυτή την δήλωση (βλ. Ζακ Ντερριντά , Το Πανεπιστήμιο άνευ όρων σελ. 38)
ʼραγε πόσοι από τους καθηγητές των Ελληνικών Πανεπιστημίων είναι σε θέση να μας μιλήσουν δημοσίως χωρίς να κοκκινίζουν για την σχέση που υπαρχει μεταξύ επαγγέλεσθαι –διδάσκειν ως καθηγητής και εργάζεσθαι στα Πανεπιστήμια της χώρας μας,
 |
|||
|
