|
| Τετάρτη, 07 Απριλίου 2010 |
Συνέντευξη
Ερώτηση Κύριε Τζαβάρα , έχουν συμπληρωθεί 6 μήνες διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η νέα Κυβέρνηση με την μέχρι σήμερα δράση της πιστεύετε ότι έχει αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο; Ανταποκρίνεται στα αιτήματα των καιρών για έξοδο από την κρίση;
Απάντηση: Αναμφίβολα η νέα Κυβέρνηση άλλαξε το πολιτικό τοπίο αλλά δεν έχει πείσει κανένα μέχρι τώρα ότι μπορεί να ανταποκριθεί στην ιστορική αναγκαιότητα για αλλαγή πορείας της Χώρας. ʼλλαξαν τα πρόσωπα. ʼλλαξαν τα ονόματα υπουργείων. ʼλλαξε η πολιτική ρητορική. Οι χθεσινοί κατηγορούμενοι εξελίχθηκαν σε σημερινούς εισαγγελείς. Όμως η νοοτροπία δεν άλλαξε. Η Λογική παραμένει η ίδια. Για όλα φταίνε οι άλλοι, οι προηγούμενοι. Η κόλαση είναι οι άλλοι. Εμείς είμαστε οι σωτήρες.
Δυστυχώς όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι καιροί επιβάλλουν ριζικά διαφορετικές απαντήσεις στα γνωστά προβλήματα που μέχρι σήμερα επιχειρήθηκε να επιλυθούν με αναποτελεσματικά μέσα ή με λανθασμένο τρόπο.
Ο τόπος σήμερα χρειάζεται αλλαγή ιστορικού παραδείγματος και όχι αλλαγή συνθημάτων. Πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά από τα ιδεολογικά αυτονόητα που απετέλεσαν την βάση της Πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Πρέπει να απαλλαγούμε από πολιτικά στερεότυπα που οδήγησαν την Χώρα στα σημερινά αδιέξοδα.
Πρέπει να μάθουμε πρώτα τι έφταιξε και εν συνεχεία να πρωσοποποιήσουμε ευθύνες. Η θυματοποίηση και η δαιμονοποίηση των πολιτικών εξελίξεων δεν αποτελεί υπεύθυνη αντιμετώπιση των σημερινών κρίσιμων καταστάσεων.
Επί τέλους νομίζω ότι έφθασε η ώρα να αντιληφθούμε το νόημα της ρήσης του Κ. Παπαϊωάννου όταν πριν από πενήντα χρόνια είχε επισημάνει ότι οφείλουμε να επεξεργαστούμε μία φιλοσοφία της Ιστορίας με την σύγχρονη έννοια του όρου. Να εγκαταλείψουμε πλέον την γεωμετρική σύλληψη του κόσμου που χαρακτηρίζει παραδοσιακά την ελληνική σκέψη.
Κοντολογίς η εναλλαγή στην Κυβέρνηση κομμάτων εξουσίας με την ίδια πολιτική και ιδεολογική φυσιογνωμία οδηγεί σε μία ιστορική συμμετρία που ανακυκλώνει ιδέες, προβλήματα, καταστάσεις και πρόσωπα αλλά δεν ωθεί τις εξελίξεις προς τις μεταρρυθμίσεις και τις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος για να εισέλθει δημιουργικά στην ύστερη νεωτερικότητα.
Δυστυχώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που προέκυψε ως Κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Οκτώβρη, ανακυκλώνει τον παλαιό εαυτό του και άρα είναι ανίκανο να οδηγήσει τις ιστορικές εξελίξεις στην έξοδο από την σημερινή κρίση.
Ερώτηση Ποια είναι τα κυρίαρχα αιτήματα στα οποία μία υπεύθυνη κυβέρνηση οφείλει πρωτίστως να ανταποκριθεί;..............
Απάντηση: Καθώς ο ιστορικός κύκλος της Μεταπολίτευσης οριστικά κλείνει η είσοδος σε μία νέα φάση της Ιστορίας του τόπου προϋποθέτει ρήξεις με το κακό παρελθόν. Ταυτόχρονα η Χώρα έχει εισέλθει σε μία πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση από την οποία δεν θα εξέλθει εάν δεν αφήσει πίσω όλες τις παθογένειες που καλλιέργησε η Μεταπολίτευση.
Το παλλαϊκό αίτημα για κάθαρση του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού βίου από τα στοιχεία εκείνα που οδήγησαν τον τόπο στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα ανταποκρίνεται στην αναγκαιότητα αυτής της Μεταπολίτευσης «ο δημοκρατικός συρφετός καταρρέει. Αλλά μαζί μ’αυτόν πρέπει να αφανιστούν όλες οι παθογένειες που έχει καλλιεργήσει»:
Η Δημόσια Διοίκηση και η Αυτοδιοίκηση χαμένες στην γραφειοκρατία, την αδιαφάνεια και την διαφθορά, οι συντεχνίες με τις συνεχείς και αχαλίνωτες διεκδικήσεις προνομίων εις βάρος της Κοινωνίας και της Οικονομίας κυβερνήσεις αδύναμες να σχεδιάσουν και να επιβάλουν υπεύθυνες, τολμηρές και βιώσιμες λύσεις στα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της Χώρας (χωροταξικό, ασφαλιστικό, σταθερό φορολογικό σύστημα, προστασία περιβάλλοντος, βιώσιμη ανάπτυξη κλπ.), πολιτικές ηγεσίες στις οποίες το φάντασμα του πολιτικού κόστους ασκεί παραλυτική επίδραση και ο λαϊκισμός καταλυτική γοητεία, οικονομία χωρίς σύγχρονη παραγωγική δομή και αποδοτική λειτουργία, υποτονική, αντιαναπτυξιακή, μα παρασιτικούς θύλακες σε όλους του τομείς.
Αγρότες που έχουν παύσει να παράγουν ποιοτικά και ανταγωνιστικά προϊόντα και έχουν μετατραπεί σε κυνηγούς κρατικών ενισχύσεων, κοινοτικών επιδοτήσεων και ασφαλιστικών αποζημιώσεων. Δεν παράγουμε τίποτε και ζούμε με δανεικά.
Αυτή την σκληρή πραγματικότητα η Κυβέρνηση φαίνεται ότι την παραβλέπει ή είναι ανίκανη να την αναγνωρίσει. Αποστρέφει το πρόσωπό της από τα σημαντικά ζητήματα της Ιστορίας και προσηλώνεται ευλαβικά στα ασήμαντα θέματα της ρηχής και εν πολλοίς κατασκευασμένης επικαιρότητας. Χρησιμοποιεί την επικοινωνία ως μέσο διαφυγής αντί να παράγει Πολιτική.
Ερώτηση Η κατάσταση στην Οικονομία εξακολουθεί να είναι ανησυχητική και παρά τις ελπίδες που υπήρξαν από τα ταξίδια του Πρωθυπουργού στην Ευρώπη, η επιφυλακτικότητα όλων δείχνει πολύ μεγάλη από τους όρους και τα μεγέθη των νέων δανεισμών.
Απάντηση: Η αδυναμία του Πρωθυπουργού και η ανεπάρκεια της Κυβέρνησης παρά τις φλύαρες και πομπώδεις διακηρύξεις τους να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στην ανάγκη για έξοδο από την σημερινή οικονομική κρίση οφείλεται στην ανικανότητά τους να συλλάβουν και να αφομοιώσουν τα μηνύματα της ιστορικής συγκυρίας. Προτιμούν για λόγους πολιτικής αυτοσυντήρησης να εμφανίζουν τα χρόνια μεγάλα δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της Χώρας ως ζητήματα πολιτικής αντιδικίας απομακρύνοντας έτσι επιτηδείως τον δημόσιο διάλογο από την αναζήτηση εφικτών λύσεων προς την δαιμονοποίηση των πολιτικών τους αντιπάλων.
Ο Πρωθυπουργός περιοδεύει συνεχώς την Ευρώπη και την Αμερική, συνομιλεί σε άπταιστη Αγγλική με τους ισχυρούς της Γης, κηρύσσει την Χώρα σε εμπόλεμη κατάσταση, επιβάλλει οικονομικές θυσίες στον Λαό που θυμίζουν κατοχικές περιόδους, πανηγυρίζει για νίκες, ανακηρύσσει την 25 Μαρτίου 2010 ως νέα εθνική παλιγγενεσία.
Δυστυχώς εκ του αποτελέσματος όλα αυτά αποδεικνύονται πλάνες. Με παραισθήσεις δεν θεραπεύεται η οικονομική κρίση. Με επικοινωνιακές μηχανές δεν αλλάζει η σκληρή πραγματικότητα ούτε εξευμενίζονται οι άπονες αγορές. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποδεικνύεται ως Κυβέρνηση τόσο επικίνδυνο όσο υπήρξε και ως Αντιπολίτευση.
Ερώτηση Ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Ν.Δ. δίνετε καθημερινά μάχες στο Κοινοβούλιο αλλά ταυτόχρονα είστε επικεφαλής των βουλευτών της Ν.Δ. στην εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο της SIEMENS. Αλήθεια οι πολλές εξεταστικές επιτροπές που εξαγγέλλει η Κυβέρνηση μπορούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Χώρα;
Απάντηση: Στα πλαίσια της στρατηγικής έχει σχεδιάσει η Κυβέρνηση για επικοινωνιακή αξιοποίηση κάθε ευκαιρίας που της προσφέρεται δεν διστάζει να ευτελίζει τους θεσμούς και να γελοιοποιεί το Σύνταγμα. Χαρακτηριστικά καταφεύγει στην καταχρηστική εφαρμογή του άρθρου 68 παρ. 2 του Συντάγματος, που παρέχει στην Βουλή τη δυνατότητα να συγκροτεί εξεταστικές επιτροπές για την έρευνα ζητημάτων δημοσίου ενδιαφέροντος.
Με τρόπο πονηρό και ανοίκειο επιχειρεί μέσω της σύστασης τέτοιων επιτροπών να παγιδεύσει την δικαιολογημένη αξίωση της Κοινωνίας να ενημερωθεί υπεύθυνα για τις υποθέσεις που έχουν σκανδαλίσει στην διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε ετών την κοινή γνώμη (Χρηματιστήριο, Siemens, Βατοπέδι, Γερμανός, ομόλογα και πρόσφατα για την Οικονομία).
Δημιουργεί την εντύπωση ότι η Βουλή μέσω των επιτροπών αυτών θα επιβάλει την κάθαρση του τόπου από όλες τις παθογένειες που τον έχουν οδηγήσει στα πρόθυρα της καταστροφής.
Η αλήθεια όμως είναι ότι οι εξεταστικές επιτροπές δεν έχουν κατά το Σύνταγμα γενικό ελεγκτικό ρόλο αλλά αποτελούν μέσο κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Ο θεσμός των εξεταστικών επιτροπών κατά κανόνα προσφέρει στην μειοψηφία της Βουλής την δυνατότητα να ελέγχει τις καταχρήσεις της εκτελεστικής εξουσίας (Κυβέρνησης) που συμπίπτει στα κοινοβουλευτικά δημοκρατικά καθεστώτα με την πλειοψηφία.
Οι ιστορικές ρίζες του θεσμού εκτός των άλλων, ως γνωστόν, ανάγονται στην μνημειώδη πρόταση του Max Weber, συνεπεία της οποίας κατοχυρώθηκε ως δικαίωμα της μειοψηφίας της Βουλής στο άρθρο 34 του γερμανικού Συντάγματος της Βαϊμάρης (1919). Όπως τονίζει ο διαπρεπής συνταγματολόγος Δ. Τσάτσος «οι εξεταστικές επιτροπές συγκροτούνται για την διαλεύκανση ζητημάτων που προκύπτουν κατά την άσκηση του κυβερνητικού έργου».
Υπό τα δεδομένα αυτά η πρόταση για σύσταση εξεταστικών επιτροπών από μέρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας προκαλεί οδηγεί , αφού είναι αδιανόητος ο κοινοβουλευτικός έλεγχος της πλειοψηφίας από τον εαυτό της. Πολλώ δε μάλλον όταν ο κοινοβουλευτικός έλεγχος εκτείνεται και σε παρελθούσες κοινοβουλευτικές περιόδους, για τις οποίες ο κυρίαρχος Λαός έχει αποφανθεί τελειωτικά με την εκλογική ετυμηγορία του.
Όταν η πολιτική ευθύνη, που αποτελεί την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος, έχει αποδοθεί πρωτογενώς από τον Λαό παρέλκει ή μάλλον αποτελεί εμπαιγμό η επαναπόδοση της ίδιας ευθύνης μεταγενέστερα και από εξεταστικές επιτροπές, που ασφαλώς οφείλουν να σεβαστούν την λαϊκή βούληση, όπως αυτή έχει εκφρασθεί στις γενικές εκλογές του 2004, 2007 και 2009.
Απ’αυτές τις διαπιστώσεις προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με καταιγισμό προτάσεων για εξεταστικές επιτροπές, που έπρεπε να είχαν συγκροτηθεί στον καιρό τους, επιχειρεί να αποποιηθεί τις ευθύνες της για την ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας στο εξάμηνο που μεσολάβησε από την εκλογή της μέχρι σήμερα.
Επιδείνωση που οφείλεται στην ανεπάρκεια και την αβουλία της να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει εγκαίρως ένα αξιόπιστο σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αυτή όμως η ιστορική ευθύνη δεν μπορεί να καλυφθεί από την γοερή επίκτηση κακών χειρισμών του παρελθόντος από Κυβερνήσεις που ο Λαός έκρινε αυθεντικά τις πράξεις τους.
Εν κατακλείδι όμως οι άστοχες και άκαιρες κινήσεις της Κυβέρνησης αξίζει να σχολιασθούν με τα εύστοχα λόγια του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου: «Το λιγότερο που μπορεί να αξιώνει κάποιος πολίτης από την Κυβέρνηση της Χώρας του είναι να έχει την αίσθηση ότι κυβερνά και δεν αντιπολιτεύεται την προηγούμενη Κυβέρνηση και την ανάμνησή της. Η συνείδηση ευθύνης για οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα είναι θεμελιώδης προϋπόθεση της δημοκρατικής διακυβέρνησης. Διαφορετικά μία Κυβέρνηση δεν κυβερνά αλλά βρίσκεται απλώς στην εξουσία.».
Μέχρι λοιπόν το ΠΑΣΟΚ να αποφασίσει να κυβερνήσει την Χώρα η Νέα Δημοκρατία δεν έχει να κρύψει τίποτε από το παρελθόν της, το οποίο άλλωστε έχει κριθεί επανειλημμένως από τον Κυρίαρχο Λαό.
 |
|||
|
