Κώστας Τζαβάρας: 0μιλία του στη Βουλή με αφορμή το Μουσείο της Ακρόπολης
| Παρασκευή, 17 Οκτωβρίου 2008 |
|
Αγωνιζόμαστε για τα σύμβολα του ελληνικού πολιτισμού»
«Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο ένας τόπος της πραγματικότητας, μεταβάλλεται σε έναν τόπο, της θεσμικής πραγματικότητας. Δηλαδή ιδρύεται ένα Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με τον τίτλο «Μουσείο της Ακρόπολης».
Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η καταληκτική προσπάθεια της Ελληνικής πολιτείας, που ξεκίνησε με τα οράματα της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, συνεχίστηκε με τη δράση όλων των υπουργών Πολιτισμού που ασχολήθηκαν επιτυχώς με το συγκεκριμένο θέμα, σε αυτό το ξεχωριστό τόπο ανήγειραν με δαπάνες της Πολιτείας, ένα πολύ μεγάλο και σοβαρό αρχιτεκτόνημα και για το οποίο ήρθε η ώρα να «ενδυθεί» και με αυτή την θεσμική μορφή που του ταιριάζει.
Και ας μην υποκρινόμαστε. Σε έναν τέτοιο ξεχωριστό τόπο αντιστοιχεί και ένας ειδικός θεσμός. Αυτό μας επιβάλλει η κοινωνική παρατήρηση και αυτό μας διδάσκει η εμπειρία. Είναι καθήκον και χρέος που πρέπει να αντιμετωπίσει η πολιτική και κανείς άλλος.
Γιατί, θα συμφωνήσω με τη διαπίστωση του Γιούργκεν Χάμπερμας: «Ο κόσμος της πραγματικότητας και ο κόσμος του ισχύοντος έχουν μόνο και μια δημιουργική μεσολάβηση. Αυτή που λειτουργεί υπό το όνομα, πολιτική δράση…».
Γι αυτό λοιπόν θεωρώ και άδικες και άστοχες τις αιτιάσεις που διατυπώθηκαν εναντίον του Υπ. Πολιτισμού, ο οποίος σήμερα, ως πράγματι συνεπής συνεχιστής της πολιτικής δράσης των προκατόχων του, ήρθε να δώσει στο αξεπέραστο δημιούργημα της φαντασίας και όχι της τύχης, το θεσμικό έμβλημα που του αξίζει.
Ολοι πρέπει να αντιληφθούν ότι από το Μάρτιο του 2004 στην ελληνική κοινωνία και την πολιτική, έχει σημειωθεί μια ιστορική αλλαγή. Μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνει και μια πολύ συγκεκριμένη πτυχή: Ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του, αλλά και οι βουλευτές που στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση, δεν δέχονται να συγκυβερνούν τον τόπο, με τις συντεχνίες και τους Συλλόγους των επαγγελματιών.
Πιστεύουμε στην Πολιτική Δημοκρατία και όχι στη συντεχνιακή Δημοκρατία. Και γι αυτό θα απαντήσω ότι, και αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε και ευγνωμονούμε τους αρχαιολόγους επιστήμονες, που αγωνίστηκαν, αποκάλυψαν, ταξινόμησαν, μόχθησαν και πόνεσαν για να έχει η Ελλάδα ένα πρόσωπο ελκυστικό στον τομέα του πολιτισμού και των μνημείων της πανανθρώπινης Οικουμένης.
Με λυπεί ιδιαιτέρως σήμερα, ακούγοντας πολύ σημαντικούς παράγοντες της πολιτικής ζωής, να διαπιστώνω ότι μιλούν με τα λόγια ενός Συλλόγου επαγγελματιών και μάλιστα οργανωμένου συντεχνιακά, ενώ αποδίδει κατά την προσωπική μου άποψη, όχι και τις πιο ένδοξες σελίδες συνδικαλιστικής δράσης της Ελληνικής δημοσιοϋπαλληλίας.
Γι αυτό λοιπόν πρέπει να αποφασίσουμε: Αγωνιζόμαστε για να θέσουμε τα σύμβολα του Ελληνικού πολιτισμού και του ελληνικού έθνους, υπό την κυριαρχία της πολιτικής και τη διαχείριση των αντιπροσώπων του λαού. Γιατί, αυτά τα σύμβολα είναι του ελληνικού λαού και δεν είναι ιδιοκτησία καμιάς συντεχνίας.
