|
| Σάββατο, 27 Σεπτεμβρίου 2008 |
Ο πολιτικός είναι ο υπηρέτης του κοινού συμφέροντος. Και από τη στιγμή που αποφασίζει να ζητήσει από το λαό να του εμπιστευθεί αξιώματα πρέπει τα περιουσιακά του ζητήματα να μην τα δει μέσα από την άσκηση της δραστηριότητας του αξιώματός του...»
Αυτό τόνισε μεταξύ άλλων σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο βουλευτής Ηλείας κ. Κώστας Τζαβάρας ο οποίος απάντησε σε ερωτήματα σχετικά με τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις. Ειδικότερα, ο κ. Τζαβάρας ανέφερε τα εξής:
«Υπάρχει μια πολύ βασική διαφορά, θα έλεγα δε, και ποιοτική. Μεταξύ της σκανδαλολογίας που οδήγησε στην κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ κατά τα έτη 2000 και 2004 και της σκανδαλολογίας η οποία οργανώνεται στη σημερινή συγκυρία.
Τα σκάνδαλα εκείνη την εποχή, είχαν το χαρακτήρα όπως και εκ των υστέρων αποδείχθηκε, ότι κάποιοι παράγοντες της πολιτικής, χρησιμοποιούσαν την συγκεκριμένη θέση που κατείχαν, προκειμένου να δημιουργούν γύρω τους, συσσώρευση συμβολικού και υλικού κεφαλαίου.
Στην περίπτωση λοιπόν της Ν.Δ., ξεκινήσαμε με πρώτο σκάνδαλο, τον Ζαχόπουλο. Θυμάστε τι είχε γίνει; Για δυο – τρεις μήνες είχε καταλυθεί το πολιτικό στερέωμα, γιατί κάποιοι «έδιναν και έπαιρναν» και είχαν δημιουργήσει μια τεράστια εκστρατεία, λάσπης εναντίον συγκεκριμένων προσώπων συνδυασμένη σε προσωπικές αδυναμίες.
Δημιουργείται επίσης σήμερα μια εικόνα, με την υπόθεση του Βατοπεδίου. Πράγματι, ο κάθε καλόπιστος κριτής αυτής της κατάστασης, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι στην υπόθεση αυτή, υπάρχουν κενά. Υπάρχει μια διαδικασία η οποία ξεκίνησε επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, όπου συνέβη το πιο σημαντικό και χρειάζεται να το αξιολογήσουμε.
Τι συνέβη; Αναγνωρίστηκε η ιδιοκτησία στη Μονή Βατοπεδίου, στην έκταση και το μέγεθος που σήμερα έχει, με βάση τα χρυσόβουλα και τα φιρμάνια του σουλτάνου. Δεν θέλω όμως να δικαιολογήσω τίποτα. Θα είμαι και θα εξακολουθώ να είμαι εξ’ εκείνων οι οποίοι πιστεύουν ότι η ηθική και η πολιτική είναι δύο διαφορετικά πράγματα, αλλά όποιος τα αντιμετωπίζει σαν δύο χωριστές πραγματικότητες, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Εδώ όταν μιλάμε για σκάνδαλα, θα πρέπει να εννοούμε κυρίως, εκείνα τα συμβάντα, τα οποία σκανδαλίζουν την κοινή γνώμη γιατί ενέχουν από μόνα τους, σαν συμπεριφορές, ένα αφόρητο παράδειγμα, αντιπολιτικής, αντικοινωνικής και αντιηθικής συμπεριφοράς.
Αν τώρα, από την όλη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, των υπηρεσιών του κράτους και της γραφειοκρατίας, δημιουργούνται αγκυλώσεις ή φαινόμενα τα οποία αντιβαίνουν και ως προς το ηθικό χρέος εκείνου ο οποίος ενεργεί και προς τις ιδέες, τις αξίες και τις αρχές που πρέπει να υπηρετεί η πολιτική, αυτό, δεν έχει τον χαρακτήρα του σκανδάλου.
Στην άκρη τα... περιουσιακά
Υπάρχει πράγματι μια γενική αρχή: Ο πολιτικός, είναι ο υπηρέτης του κοινού συμφέροντος. Από τη στιγμή που αποφασίζει να βγει ένα βήμα μπροστά και να ζητήσει από το λαό να του εμπιστευθεί αξιώματα, σημαίνει ότι πρέπει να είναι αποφασισμένος, τα περιουσιακά του ζητήματα να μην τα δει μέσα από την άσκηση αυτής της δραστηριότητας που αποτελεί περιεχόμενο, εκείνου του αξιώματος, που τον εμπιστεύτηκε ο λαός.
Για μένα, όσοι μέσα από την πολιτική, αποκτούν πλούτη εξαιτίας και εξ’ αφορμής αυτής της δραστηριότητάς τους, είναι κατακριτέοι. Οσον αφορά στα ειδικότερα, έχετε πεισθεί ότι ο Βουλγαράκης απέκτησε πλούτη μέσα από την άσκηση των καθηκόντων του; Ή αυτό που συνέβη είναι, ότι ζούσε μια ζωή η οποία δεν συμβιβαζόταν με το αξίωμα όπως ακριβώς ελέχθη. Δηλ. κατά τρόπο ο οποίος δεν συμβάδιζε με την ταπεινότητα και την σεμνότητα που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός όρισε, σαν ηθικό κανόνα για κάθε πολιτικό της Ν.Δ. Και γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο έπεσε η οργή του κόσμου επάνω του, και δικαίως. Ομως κανένας δεν κατηγόρησε τον Βουλγαράκη ότι πήρε έστω και μια δραχμή παρανόμως...
Η περίοδος του ΠΑΣΟΚ
Στην περίοδο κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένο ότι στρατηγικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ πήρανε χρήματα εκατοντάδων εκατομμυρίων. Εξαιτίας ακριβώς του γεγονότος ότι υπήρξαν κομματικά στελέχη. Αυτά λοιπόν τα δύο μεγέθη, δεν είναι συγκρίσιμα. Και το λέω αυτό όχι απλώς μετά λόγου γνώσεως, αλλά και με την παρρησία που πρέπει να έχει ένας πολιτικός, όταν τολμά να πει πράγματα, παρ’ όλο που είναι εχθρικό το γενικότερο κλίμα εναντίον του κόμματος που υπηρετεί.
Είναι θέμα του Πρωθυπουργού
Δεν είναι της αρμοδιότητας του βουλευτή ο ανασχηματισμός. Η πολιτική μου τοποθέτηση θα πρέπει να είναι σύμφωνη – όταν μάλιστα τοποθετούμαι δημόσια – με την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Αυτό λοιπόν, είναι το αποκλειστικό προνόμιο του κ. Καραμανλή. Έχουμε έναν υπεύθυνο πρωθυπουργό, και θεωρώ ότι περισσότερο από τον καθένα, είναι εκείνος αρμόδιος για να αποφασίσει τα επόμενα βήματά του.
 |
|||
|
