|
Παρασκευή, 10 Μαϊου 2019 |
Η Βουλή συζητεί εν Ολομελεία μια πρόταση ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση που ποτέ δεν έγινε με νόμιμο και κανονικό τρόπο. Ταυτόχρονα δεν συζητεί τη πρόταση δυσπιστίας εναντίον του αναπληρωτή υπουργού Παύλου Πολάκη, παρ’ όλο που είχε κατατεθεί εγκαίρως και εγγράφως με όλους τους όρους και τους τύπους που προβλέπουν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής, υπογεγραμμένη μάλιστα από όλους τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντιρρήσεις για αυτό το γεγονός πρόβαλε στην αρχή της διαδικασίας ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Νίκος Δένδιας, χωρίς να λάβει καθαρή και κατανοητή απάντηση επί της διαδικασίας αυτής από τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση.
Αποτελεί κοινοβουλευτική αυθαιρεσία το γεγονός ότι το «κολέγιο» των Προέδρων της Βουλής αποφάσισε να εγγράψει στην ημερήσια διάταξη για συζήτηση μόνο τη παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και όχι την πρόταση δυσπιστίας κατά του Π. Πολάκη, αν και η δεύτερη είχε προηγηθεί χρονικά. Το χειρότερο όμως είναι ότι η πρόταση της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση είναι ανυπόστατη ως κοινοβουλευτική νομική πράξη, όπως υποστήριξε ο βουλευτής Ηλείας Κώστας Τζαβάρας, γιατί ζητήθηκε από αναρμόδιο όργανο, ήτοι όχι από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που έχει το σχετικό κοινοβουλευτικό δικαίωμα κατ’ άρθρο 84 του Συντάγματος και 141 του Κανονισμού της Βουλής, αλλά από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, προς τον οποίο ο Πρωθυπουργός δεν έχει εκχωρήσει μια τέτοια εξουσία, αλλά μόνο τον συντονισμό της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Με την ίδια απόφαση επιχειρήθηκε να ελεγχθεί ο κοινοβουλευτικός λόγος, και μάλιστα να περιοριστεί η ελευθερία της έκφρασης των βουλευτών, ορίζοντας τα κόμματα εκ των προτέρων το ποιοι βουλευτές θα πάρουν τον λόγο και όχι όπως προβλέπει η διάταξη 141 παρ. 3 του Κανονισμού, η οποία ορίζει η εγγραφή των ομιλητών να γίνεται ελεύθερα από όποιον επιθυμεί κατά τη διάρκεια της ομιλίας των δύο πρώτων ομιλητών. Αληθινά ζούμε τις συνέπειες ενός τοξικού αριστερού κοινοβουλευτικού αχταρμά, που υποβαθμίζει και απαξιώνει τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία.
(Βηματοδότης – 10.05.2019
|