|
| Σάββατο, 25 Νοεμβρίου 2017 |
Έφυγε χτες από τη ζωή ένας σπουδαίος Άνθρωπος. Ένας σωστός Ολύμπιος, ένας δημοτικός άρχοντας που δεν έζησε ούτε μια στιγμή χωρίς να σκεφτεί και χωρίς να εργαστεί για το πώς θα ωφελήσει τον τόπο του, πως θα καλυτερέψει τη ζωή των συμπολιτών του, πως θα αναδείξει και θα προβάλει το πολιτισμικό απόθεμα, που αιώνες τώρα συγκεντρώνει στην Αρχαία Ολυμπία η Ιστορία.
Αυτό το πολύτιμο συμβολικό κεφάλαιο της Ολυμπίας, που ποτέ κανείς μέχρι σήμερα δεν αγωνίστηκε για την αξιοποίηση του τόσο, όσο προσπάθησε και μόχθησε ο Νίκος Καρυώτης. Ένας αγνός και ανιδιοτελής αγωνιστής, που δεν πτοήθηκε από τις μικρότητες των αντιπάλων του, που δεν μολεύτηκε από την χωριάτικη πονηρία εκείνων που τον συκοφάντησαν και δεν αγγίχτηκε από τις κακίες εκείνων που προσπάθησαν, χρησιμοποιώντας το μεγάλο όνομα της Ολυμπίας, να εξαργυρώσουν πανάκριβα την ασημαντότητά τους.
Υπήρξε ο δημιουργός του πιο αξιόλογου έργου πολιτιστικής υποδομής που έγινε στη περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας, του πέτρινου θεάτρου Φλόκα, που το οραματίστηκε, το σχεδίασε αλλά και έχτισε πέτρα-πέτρα, σκαλί-σκαλί σε «εκείνη τη κακοτράχαλη πλαγιά τη τόσο προκλητική και συνάμα γοητευτική», όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά την αναφέρει. Ίδρυσε το Φεστιβάλ Αρχαίας Ολυμπίας και το έκανε ονομαστό σε ολόκληρο τον κόσμο, κάτι που δεν μπόρεσαν στο παρελθόν να καταφέρουν τόσοι άλλοι τοπικοί άρχοντες και ποικιλώνυμοι πολιτικοί, που οι προσπάθειες τους απέτυχαν γιατί δεν διέθεταν τη φλόγα, το ψυχικό σθένος και την αντοχή που είχε ο Νίκος Καρυώτης.
Ο Νίκος Καρυώτης δεν σταμάτησε τον ανιδιοτελή αγώνα του ακόμα και όταν αποσύρθηκε από την ενεργό συμμετοχή του στα δημοτικά πράγματα της Ολυμπίας. Συνέχισε να αγωνιά και να αγωνίζεται για την προβολή και τη διάδοση των μηνυμάτων, των αξιών και των νοημάτων που χάρισε στην οικουμένη η Αρχαία Ολυμπία. Τα τελευταία χρόνια ανέλαβε την πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Πάρκου Ολυμπιονικών και με την θέρμη της ψυχής του και τα πυρωμένα λόγια του μας έκανε κοινωνούς και συναγωνιστές του στην προσπάθεια για την υλοποίηση του μεγάλου ονείρου του για την Ολυμπία.
Του έργου που θα δώσει στην Αρχαία Ολυμπία την ταυτότητα και την ακτινοβολία μιας ιερής παγκόσμιας πόλης, όπου κάποτε θα καταλήγουν όλοι οι αθλητές από όλο τον κόσμο, παρακινούμενοι από τα λόγια του ποιητή που τους θέλει να συγκεντρώνονται στο ξέφωτο της Ολυμπίας για «να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα κι απ’ το χτες απ’ το σήμερα απ’ το αύριο, ν’ αλείψουν με λάδι την ψυχή και το νου τους». Και εκεί στο Παγκόσμιο Πάρκο των Ολυμπιακών «Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία Ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους κι από ‘να στεφάνι αγριλιά Ελληνικής Ειρήνης, Ειρήνης όλου του κόσμου».
Φίλε Νίκο, θα οδηγείς πάντα τα βήματά μας σε ό,τι πιο δημιουργικό, σε ό,τι πιο μεγαλειώδες, σε ό,τι πανανθρώπινο και ειρηνικό επιβάλει ο σεβασμός στο όνομα της γης της Ολυμπίας. Αυτής της γης που αναδείχθηκες άξιο τέκνο της και για χάρη της οποίας μας αφήνεις κληρονομιά τα λόγια σου: «Δεν υπάρχει τίποτα αν η αγάπη δεν ορίζει την ψυχή όπως και πάνω στην πέτρα...».
Αιωνία σου η μνήμη.
 |
|||
|
