|
| Παρασκευή, 10 Νοεμβρίου 2017 |
Οι ανακρίβειες που ειπώθηκαν από τον υπουργό Δικαιοσύνης στο κοινοβούλιο με αφορμή την χορήγηση άδειας στον κατάδικο Δ. Κουφοντίνα είναι τουλάχιστον μνημειώδεις. Όλα όσα είπε δεν ανταποκρίνονται στην ισχύουσα νομοθεσία και κυρίως στο καθήκον που είχε το πειθαρχικό συμβούλιο της φυλακής – αυτό το διοικητικό όργανο όπως εύστοχα το χαρακτήρισε ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης – να εκδώσει την απόφαση που εξέδωσε. Η διαδρομή των νομοθετικών πρωτοβουλιών είναι αποκαλυπτική.
Πράγματι επί κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου ο κ. Αθανασίου, με το νόμο 4274/2014 είχε προβλέψει ειδική μεταχείριση για τους καταδίκους που έχουν διαπράξει φόνους στο πλαίσιο οργανωμένου εγκλήματος και μια σειρά άλλα αδικήματα, όπως η περίπτωση και του κ. Κουφοντίνα.
Σύμφωνα με την διάταξη Αθανασίου, αυτοί ειδικά οι κατάδικοι απαγορευόταν να πάρουν άδεια πριν περάσουν 18 χρόνια έκτισης της ποινής τους.Μόλις τρεις μήνες μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο υπουργός κ. Παρασκευόπουλος καταργεί αυτή την αρνητική για τους εγκληματίες διάταξη με το νόμο 4322/2015 και μάλιστα με την παράγραφο 1 του πρώτου άρθρου, σα να αισθανόταν ιδεολογικά την υποχρέωση να το κάνει ως μια προσφορά τους ουσιαστικά στην κατάλυση της δημοκρατίας.
Όποιος όμως μπει στον κόπο να κάνει και μια απλή ανάγνωση του άρθρου 55 του Σωφρονιστικού Κώδικα περί αδειών θα διαπιστώσει ότι η χορήγηση της άδειας στον κ. Κουφοντίνα έχει δοθεί τουλάχιστον κατά πλημμελή εφαρμογή των όρων που θέτει η διάταξη αυτή. Προφανώς το πειθαρχικό συμβούλιο της φυλακής, αξιοποιώντας τη νέα, ευνοϊκότερη για τη περίπτωση αυτή, ρύθμιση του νόμου Παρασκευόπουλου και όχι ασφαλώς η Δικαιοσύνη, όπως διατείνεται η κυβέρνηση, εξέδωσε την απόφαση χωρίς να εκτιμήσει τη προσωπικότητα του καταδίκου, τη συμπεριφορά που έχει επιδείξει μετά την τέλεση της πράξης του και το αν η λήψη ενός τέτοιου μέτρου όπως η χορήγηση της άδειας θα επηρεάσει θετικά τη σταδιακή ένταξη του σε καθεστώς ελευθερίας.
Η σοβαρότερη παράλειψη όμως είναι ότι δεν ερεύνησε, προφανώς, αν συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν τη προσδοκία ότι ο κατάδικος αυτός θα κάνει κακή χρήση της άδειας του (ας σημειωθεί ότι όλα αυτά προβλέπονται ρητά ως προϋπόθεση στη διάταξη για τη χορήγηση αδειών). Τέτοια κακή χρήση είναι φανερό ότι έγινε με την ανοχή και της κυβέρνησης, αφού η έξοδος του από τις φυλακές προκάλεσε εκδηλώσεις πανηγυρισμών από συγκεκριμένες ομάδες αναρχοαυτόνομων όπως ο Ρουβίκωνας, που τελικώς συμβάλλουν στην ηρωοποίηση ενός καταδίκου, που έχει καταδικαστεί για 11 φόνους ως φυσικός αυτουργός στο πλαίσιο οργανωμένης τρομοκρατικής δράσης, με αποτέλεσμα να τον προβάλλουν ως θετικό πρότυπο στη κοινωνία.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ρουβίκωνας, ιστορικά, ήταν ένα ποτάμι το οποίο απαγορευόταν να διαβούν οι στρατηγοί συνοδευόμενοι από τις λεγεώνες τους, για να μην κινδυνεύσει με κατάλυση η ρωμαϊκή δημοκρατία. Όταν το 49 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας πήρε την απόφαση να διαβεί τον Ρουβίκωνα με τις λεγεώνες του, το έκανε για να καταλύσει την δημοκρατία. Υπάρχει λοιπόν σε αυτό το όνομα «Ρουβίκωνας» ένας συμβολισμός που είναι ζωντανός και που απειλεί την Δημοκρατία. Αυτό μόνο ο κ. Κοντονής και ο κ. Τσίπρας δεν το καταλαβαίνουν.
Το χειρότερο όμως που συνέβη εξ αφορμής του σοβαρού αυτού ζητήματος της χορήγησης άδειας στον κ. Κουφοντίνα είναι ότι για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο δημοκρατικής χώρας του δυτικού κόσμου αναγνωρίστηκε από επίσημα κυβερνητικά χείλη και δη του υπουργού Δικαιοσύνης, ότι η τρομοκρατία αποτελεί ιδεολογία προς την οποία η κυβέρνηση οφείλει σεβασμό.
Όλοι όσοι τουλάχιστον είμαστε δημοκράτες, ξέρουμε ότι η τρομοκρατία είναι το σημείο μηδέν κάθε ιδεολογίας, είναι εκείνη η στάση που κάθε ιδεολογία την οδηγεί στον μηδενισμό. Η ανατριχιαστική δήλωση του κ. Κοντονή μόνο ανησυχία προκαλεί για το μέλλον της Δημοκρατίας στον τόπο.
 |
|||
|
